Mount Pinatubo!

We werden met open armen ontvangen bij Alvin en Angie in Santa Juliana. Tijd om uit te rusten van de lange reis, een boekje te lezen, verdere plannen te maken, een beetje te eten, te genieten van een mooie zonsondergang op de heuvel achter de guesthouse en wat te keuvelen met reisgenoten. We kropen vroeg onder de lakens want om 6h moesten we de volgende dag vertrekken voor ons avontuur naar Mount Pinatubo. Deze vulkaan barstte uit op 15 juni 1991 en verloor daardoor 300 meter aan hoogte. Als gevolg ontstond er een tyfoon. Deze maakte van de as hete mobiele modderstromen. Er ontstonden volledig nieuwe landschappen, rivieren moesten nieuwe banen zoeken en (gelukkig lege) dorpen zijn gewoon in de modder weggezonken.

Na het ontbijt vertrokken we met een 4x4 door een desolaat landschap. We reden door ontelbare rivieren. Langs ons waren muren en pieken van as. De laatste 5 kilometer gingen we te voet verder tot aan de krater. Het was een mooie tocht door riviertjes en op kleine zanderige paden. De impact moet enorm geweest zijn. Pas nu zie je enig herstel van de vegetatie. Het kratermeer is door de eruptie ontstaan, maar er mag helaas niet meer in gezwommen worden. We aten een vroege lunch 'with a view' en keerden voldaan terug.

Na een snelle douche namen we pak en zak en was het weer reizen geblazen. Op de planning: 12 uurtjes openbaar vervoer. In het holst van de nacht kwamen we toe in Banaue, gekend voor de rijstterrassen. Bij deze hebben we het officieel gehad met fel blazende airco bussen en minivans. Buiten is het lekker warm, maar in die voertuigen vries je werkelijk uit je vel. Ondanks de donsjassen en de creatieve inpaktechnieken zijn we toch verslagen: koorts, niezen, hoesten, hoofdpijn en wc rollen vol snot. We vonden gelukkig op dit uur nog een kamer en konden zo nog even slapen.

Morgen doen we een trekking langs en door de Ifugao rijstterrassen met een homestay-overnachting. (en een zak vol dafalgans!!)