De kust en rust!!

Salam!

We lieten ons heerlijk avontuur achter in Banaue en zetten een ellenlange reis in richting de kust. Onze bestemming was San Juan La Union. De bedoeling was om hier wat te golfsurfen, maar toen we de reusachtige golven zagen de volgende dag (we kwamen toe in het donker) wisten we direct dat deze niet voor ons waren weggelegd. Het was een leuke plek om even uit te blazen, een beetje handwas te doen en de eerste zonnestraaltjes te voelen.

Na twee dagen verse energie opdoen stond onze laatste lange verplaatsing op de agenda. We namen eerst de bus naar Laoag. Na een uur of 8 dolle pret kwamen we aan en zochten we een aansluiting naar Pagudpud. De maatschappij waar we mee reisden zou pas anderhalf uur later rijden, dus namen we uit het stadje de schoolbus van Laoag naar Pagudpud. En toen gebeurde het plots. Er ontstond paniek vooraan in de bus, we begrepen niet wat er gaande was want wij zaten op de achterste bank. De bus begon te zwalpen van het ene rijvak naar het andere en toen kwam een erg scherpe bocht. We gingen steeds maar sneller en uiteindelijk volgde een erg harde knal. Gelukkig kwam snel bij de meesten de reactie om de ramen open te doen en zo uit de bus te springen. Rugzakken werden op elkaar gesmeten, mensen sprongen op mekaar... er was gehuil en getier. Pas toen we zelf uit de bus waren beseften we wat er was gebeurd en hoeveel geluk we hadden gehad. De remmen bleken kapot te zijn... we misten nipt de grote betonnen paal, reden gelukkig niet verder of we lagen in een mega afgrond, de bus vloog niet in brand, er waren net op dat moment geen tegenliggers en er bleek niemand ernstig gewond. Het was toch met een krop in de keel en een beetje trillende benen dat we na een half uur in een andere bus stapten. Aangekomen in Pagudpud moesten we de laatste 10km afleggen in een tricycle. En toen kwamen we eindelijk aan bij Kingfisher. Een prachtige plek, ver weg van alles. Maar daar waren we op dat moment niet echt mee bezig. We waren blij dat we er heelhuids waren geraakt, spierpijntjes kwamen naar boven en we waren maar stilletjes tijdens het late avondeten.

De volgende dag scheen de zon en beseften we dat Kingfisher een klein paradijsje is. Er is een prachtig strand, wuivende palmbomen, geen andere hotels in de buurt, een machtige zee met rif en allemaal heel enthousiaste mensen. En er is wind, ontzettend veel harde wind. Ideaal om te kitesurfen dus! Omdat je enkel bij hoogtij kunt kiten bij onze guesthouse gingen we naar een andere plek in de ochtend. Daar is de wind ook iets minder sterk en kun je zowel in zee als op een lagune kiten. Na de middag konden we dan 'thuis' kitesurfen. Met de schrik nog wat in de benen van het busongeval waren we best wel moe tegen de avond. We genoten van een prachtige zonsondergang en van een heerlijk avondmaal met veel mensen rond één lange tafel op het strand.

Dit was onze laatste bestemming (voor Manilla) in de Filipijnen. We genoten met volle teugen van de rust, de natuur, de zee, gingen met een brommertje de omgeving verkennen, namen tijd om te lezen, waren blij dat we eindelijk een paar dagen geen openbaar vervoer nodig hadden en blikten terug op een mooi avontuur in dit land. De sfeer werd ook gemaakt door de vele lieve honden die bij de guesthouse wonen (Mieke had er graag eentje in haar rugzak gestoken) en door de vele initiatieven van Angela. Een Spaanse die hier 6 maanden per jaar vertoeft. Ze zorgt voor heerlijk eten en brengt met haar enthousiasme de verschillende bezoekers bij elkaar.

Het is wel duidelijk dat de seizoenen hier ook een beetje op hun kop staan. Het zou moeten het droge seizoen zijn, maar we hebben toch erg veel regen gezien. De laatste 2 dagen hadden we ook een superstorm en viel de regen met bakken uit de lucht, maar dat kon ons eerlijk gezegd niet zoveel schelen. We hebben een heerlijke tijd gehad.

Voor ons staat de Filipijnen voor hartelijke mensen, veel hulpvaardigheid en warmte. Het reizen duurde soms wel lang, maar ging steeds makkelijk. De mensen spreken goed Engels, wat bepaalde zaken toch makkelijker maakt. Met een blij hart nemen we dus afscheid en vliegen we naar Medan, waar onze reis door Sumatra begint.