Jungle Fever

Bukit Lawang is een klein dorpje aan de rand van het Gunung Leuser National Park. Het ligt schattig opgebouwd rond de oevers van de Bohorok rivier. Er is een relaxte sfeer. Hoe meer je naar het einde loopt, hoe meer je je reeds in de jungle voelt.

Onze eerste dag bezochten we de bat cave. We hadden er niet zoveel van verwacht, maar zagen het als een test hoe het wandelen voor Kenny zou verlopen met die wonde aan zijn hiel. Maar uiteindelijk waren we aangenaam verrast. We moesten eerst een beetje klauteren tot aan de ingang en dan volgden in het donker drie zalen. In de eerste 'hingen' de kleine vleermuizen, de tweede zaal was de slaapplek voor veel grotere vleermuizen en de derde zaal behoorde toe aan zwaluwen en hun nestjes. De slapende vleermuizen met hun kleine bewegende oortjes waren zo leuk om te zien! We klommen terug uit het donker, verkenden het dorp en maakten plannen voor een trek van 3 dagen door de jungle.

De volgende morgen vertrokken we dan. Op naar de jungle en op zoek naar orang-oetangs! Wij hadden energie voor tien en zagen het helemaal zitten. Redelijk snel zagen we een mama orang-oetang met haar baby. Ze zijn echt leuk om te zien. Mama was helemaal chill, maar de baby deed allerlei leuke hang-, slinger- en draaibewegingen. Precies of hij/zij wist dat we foto's aan het nemen waren. Tevreden zetten we de trek voort. Het ritme van onze gids was wel echt 'lazy Sumatra style'. Telkens we een klimmetje in de kuiten hadden of net op dreef kwamen moesten we 10 minuten rusten. Wij zijn dat echt niet gewoon. Dus toen we op de splitsing kwamen waar het maar één uur meer wandelen was tot aan het kamp had onze gids gelukkig door dat wij op onze honger zaten. Wij wilden echt veel meer en veel sneller wandelen zonder al die rustpauzes. Dus hadden we geluk dat hij goed zijn weg kende. Hij nam ons mee op een ander pad. Eindelijk tijd om stevig te zweten en fysiek te genieten van wat de jungle te bieden heeft. En de jungle was prachtig! We zagen nog orang-oetangs, een leguaan, 2 gigantische varanen, een jungle pauw, thomas leaf monkeys, sporen op een boom van de honingbeer en een koppel hornbills. Voldaan kwamen we aan op onze eerste kampeerplek: een tentje onder een tent aan een prachtige oever. We spoelden het zweet van ons af met een duik in de rivier en genoten van de mooie omgeving. Intussen werden we verwend door onze kok. We dronken liters thee met knapperige koekjes en sappig fruit. Tegen de avond zorgde hij voor gezellig kaarslicht en maakte de heerlijkste lokale gerechten voor ons klaar. Dit was echt genieten!

De volgende morgen maakten we onze rugzak terug wandelproof en na een stevig ontbijt vertrokken we terug op pad door de jungle. De gids nam ons terug mee op aan alternatieve route. Hij deed zijn uiterste best om ons zoveel mogelijk te laten wandelen, maar was zelf stik kapot. We gunden hem dus na de lunch af en toe een uitblaasmomentje. We zagen een pak minder dieren, maar genoten enorm van 'alleen' te zijn op dit pad. Het geluid van enkel de jungle was zalig. We passeerden nu vaker door bamboe gebied en hadden een leuke ontmoeting met een oververmoeide baviaan. De dag werd afgesloten met een wel heel erg lange en steile helling. We gleden van de ene liaan naar de andere en hadden dolle pret. Ons kamp lag alweer op een prachtige plek. Deze keer sliepen we langs de Bohorok rivier. We zwommen in het koude wilde water voor de nodige afkoeling en het nodige wasje. En toen begon het hard te regenen, goede timing dus! Smaakvolle gerechten en een paar passages in het leesboek verder vertrokken wij met een smile naar dromenland.

De derde dag staat normaal geen wandelen op de planning (dat wisten wij niet). Dus maakten wij weer een deal met onze arme gids en gingen na het ontbijt op pad. De lange steile afdaling van gisteren deden we nu naar boven. Daar namen we een pad tot we een heel eind verder stroomopwaarts uitkwamen aan de rivier. En toen kwam het leukste deel: de rivier helemaal terug wandelen/ploeteren/zwemmen/drijven tot aan het kamp. Dit was echt leuk! En terwijl waren de schoenen gepoetst. We droogden op onder de zon, kregen alweer een verrukkelijke maaltijd en maakten ons klaar om terug naar het dorpje Bukit Lawang te gaan. Alles werd in plastic zakken gestoken en goed afgesloten want wij gingen terug via de rivier op gigantische opgeblazen binnenbanden van vrachtwagens! Drie banden hingen vast aan elkaar: de kok vooraan, Kenny en mezelf in het midden en de gids achteraan. Normaal ben ik niet zo aan 'tuben' omdat dit altijd gepaard gaat met dronken toeristen die de stilte en natuur naar de zak helpen. Maar hier was het helemaal anders. Geen bars langs de oevers, geen luide muziek, … gewoon wij vier op die banden met prachtig zicht op de jungle, door mekaar geschud van het wilde water. Een perfecte afsluiter.

De volgende dag genoten we na van ons avontuur aan de oever, tegenaan de jungle. We zwommen in het frisse water, slorpten nog wat hoofdstukken op uit onze boeken, genoten van de gitaarklanken van een groepje muzikanten, namen tijd voor een lunch en toen plots... was daar zomaar een mama orang-oetang met haar baby! Ze liet zich langs een liaan helemaal zakken vanuit de hoge boomtoppen tot op het eilandje in de oeverbank naast ons. Wij stonden versteld! Ik denk dat ze daar bijna een uur hebben gezeten. Ze speelden met een stok in het water en vochten met de kleine makaken. Topdag.

Alweer een dag later was het tijd om Bukit Lawang te verlaten. We reisden naar Binjai en regelden daar twee zitjes op de nachtbus naar Banda Aceh. Wij kwamen niet meer bij toen we de bus opstapten. Na al die gammele kleine minibussen was dit totaal het omgekeerde. Oversized zachte zetels om helemaal in weg te zakken, met voor iedereen een kussen en een deken. Grappig. Zonder angst en geschud kwamen we dus 14 uur later aan in Banda Aceh. Daar namen we de tuktuk naar de haven. Om 10 uur bracht de ferry ons naar Sabang, de toegangspoort tot Pulau Weh. Hier brengen we onze laatste vijf dagen door. We hopen op een waar duikavontuur!

Liefs,

Miekenny