Trekking + rijstterrassen = TOP

De trekking bleek een schot in de roos te zijn!

We ontmoetten onze gids Romeo in de ochtend en vertrokken in een tricycle tot aan het startpunt. De trek loopt de hele tijd over kleine modderige paadjes. Het eerste stuk tot aan het dorpje Pula lopen we door jungle. Vanaf Pula krijgen we de eerste rijstterrassen te zien. We vinden ze prachtig. We hebben ook erg veel geluk met het weer, de voorspellingen gaven regen... maar die kwam pas tegen de avond. Van Pula lopen we verder tot aan Kambulo. We weten niet waar gekeken, de bergen, het vele groen en de prachtige terrassen zijn een streling voor het oog. De modderpaadjes gaan nu over in wandelen op de randen van de rijstterrassen, best spannend om te doen! Romeo blijkt ook een topper te zijn. We lachen erg veel, hij geeft veel interessante uitleg en leert ons de 'Allaoua' kennen: wilde noten die hier groeien (de betere mountain snack). Kambulo is ons eindpunt van de dag. De overnachting was bij de vriendelijke Marie en haar gezin. We genoten van een paar biertjes, een lokaal brood (pita) en praatten met Romeo over zijn cultuur en eigen gezinssituatie. Om te onthouden:

• Een gezin hebben met enkel 2 kinderen is egoïstisch, de oudste erft de rijstterrassen en de jongste het huis. Als je dus niet voor meer kinderen kiest, dan leer je die 2 kinderen niet wat delen is en faal je in hun opvoeding.
• Als je sterft, dan moet je op je eigen land worden begraven. Na een viertal jaar moeten de kinderen dan je beenderen opgraven, ze schoonmaken en in huis bewaren.
• Als je kip wil klaarmaken, dan moet je de pluimen verbranden. Dit zou een extra speciale smaak in het vlees doen trekken.
• Hond zou erg lekker zijn. Gefrituurd hondenvel met uitjes, look en gember kon hij ook aanraden.

De volgende ochtend zijn we vroeg paraat. Het regent pijpenstelen, dus willen we als eerste vertrekken. Hoe minder slijkschoenen er reeds over de stenen zijn gepasseerd, hoe minder glad ze zijn. Onze eerste hindernis is een immense koe. We kunnen het risico niet nemen het dier te passeren op het mini paadje met links en rechts enkel diepe terrassen, dus moeten we terugkeren op onze stappen. Romeo krijgt de koe van het pad en verliest zelf bijna zijn evenwicht. Door de regen kunnen we niet veel zien van de omgeving, het heeft wel iets mysterieus maar het wandelen is een stuk gevaarlijker. Uiteindelijk komen we uit aan de viewpoint, hoog boven Batad. Deze terrassen zijn gekend als de mooiste. Tussen de regen en wolken door kunnen we toch af en toe een glimp opvangen van de inderdaad mooie rijstterrassen. Hier zijn ze al begonnen met planten, waardoor de terrassen veel groener zijn. We mogen kris kras over de terrassen, door het dorp tot de andere kant van de vallei wandelen. Zo zien we van dicht hoe er wordt geplant.

Er worden verschillende soorten rijst geteeld. Het proces duurt 4 maanden. Eerst zaaien ze de rijst en groeit deze tot jonge rijstplantjes op een kleine afgebakende ruimte van het terras. Deze jonge planten worden dan 1 voor 1 met de hand uitgezet in de rijstterrassen. Na 4 maand worden ze geoogst. De rijstkorrels worden van de plant gescheiden om verder te worden bewerkt en de halm gaat in de modderige bodem van het terras en fungeert zo als mest. Een volledig organisch proces dus hier!

Onze trekking eindigt met een laatste stop: Bangaan. Onze mond valt open. Deze veel kleinere terrassen hebben zo'n mooie setting met het kleine dorpje in het midden... wowwie. Tevreden keren we terug naar Banaue. Dit was echt de moeite waard!