Donsol! Geen walvishaaien, wel karaoke...

Magandáng araw!

Het heeft even geduurd voor we de energie vonden om onze eerste blog te schrijven, maar hier zijn we dan!

De energie werd eerst in lang wachten gestoken (vluchten te laat en uitgesteld, bagage spoorloos) en daarna opgevreten door een groot slaaptekort. Maar we beten op onze tanden en haalden zo toch de geplande nationale vlucht op maandag naar Legazpi. Een tricycle (moto met zijspan) bracht ons EN de bagage naar de centrale terminal. Daar was het wachten op voldoende mensen om een minibus vol te krijgen en zo het laatste stuk tot Donsol te overbruggen. Dat duurde natuurlijk een hele tijd, maar die ging door de grappige taferelen best snel (bij ons krijg je nooit een kappersbeurt, handgemaakte machetes of een set keukenhanddoeken aangeboden als je op openbaar vervoer staat te wachten). Aangekomen in Donsol waren we zo moe van al dat zitten dat we besloten te voet onze guesthouse te zoeken. We liepen helemaal fout, moesten plots over het strand en door de zee en vielen zo uiteindelijk via de achterdeur onze guesthouse binnen.

Donsol kozen we omdat je hier in het wild met walvishaaien kunt zwemmen. Het is een heel natuurlijke interactie, zonder dat ze de walvishaaien voeren. Je gaat met 6 op een speciale boot en de spotter staat hoog op een paal om de walvishaai te spotten. Wij konden helaas tijdens onze zoektocht geen enkele walvishaai vinden. De natuur geeft zich niet zomaar gewonnen!

Maar we vonden wel iets anders in Donsol. We vonden een prachtige baai van zwart zand met palmbomen langs de rand en op de achtergrond prachtige jungle en groene heuvels. Overal staan er hutjes, waar de lokalen in wonen, en liggen er boten. Wat ons eerst opviel was hoe vriendelijk iedereen was. De kinderen riepen al van meters ver 'Hello' en 'What's your name'. Je loopt dus constant te zwaaien en te glimlachen. Toen we de eerste avond op zoek gingen naar een restaurantje werden we op onze weg uitgenodigd door een man die bij onze guesthouse werkt. Hij wilde graag zijn Zwitserse vriend voorstellen, die intussen al 8 maanden in Donsol woont. Daar gingen we graag op in, het klikte en na enkele biertjes en leuke gesprekken werden we uitgenodigd om met hen en twee gezinnen samen te eten die avond. Terwijl kwam de karaoke op gang en de toon was gezet. Er werden talrijke gerechten op de lange tafel gezet waaraan we allemaal samen zaten. Een waar festijn! Tijdens het eten leerden we de gezinnen ook beter kennen. Als kers op de taart scoorde Kenny met zijn karaoke hit 'Tarzan Boy' : hij kreeg 91%. Die avond kregen we meteen ook de uitnodiging om aan een project mee te doen. Zo regelden we een tweede avondmaal, deze keer in de hut van Jonathan, Anne-Marie en hun kinderen. Wij geven ze een correct bedrag om voor ons te koken, zo kunnen zij hun inkomen versterken en krijgen wij een inkijk in hun leven en eetgewoontes. Onvergetelijk!

Omdat het weer niet zo meezat (veel regen en wind) en het reizen langer duurt dan verwacht zijn we na 2 nachten uit Donsol vertrokken. 22 vermoeiende uren later zijn we aangekomen in Santa Juliana. Morgen gaan we hier vulkaan Pinatubo en zijn krater verkennen.

Tot gauw!

Miekenny

PS: wifi lijkt op onze toestellen moeilijk te werken, dus alles komt een beetje in vertraging!